زندگی مشترک: “اجبار نکردن و احترام به “خود” یکدیگر”
🔅⚠️ برخلاف تصور عموم که استنباطشان است که دو فردی که ازدواج میکنند در هرمهمانی، هر مکان، هر کار، هر انتخاب، هر سلیقه، هر فکر باید مشابه باشند و مثل هم باشند و باهمباشند،… ولی انجام دادن اموری طبق میل شما یا همسرتان با خواسته و تمایلتان و حتی بدون حضور همسرتان، اقتضای رابطهای ماندگار است و این کارها، نباید تناقضی در فکر یا خللی در رابطهی زناشویی ایجاد کند.
🔺 زیرا بلوغ فردی و عشق واقعی و شناخت صحیح از همدیگر، احترام به فردیت و خواستهها و تمایلات شخصی طرف مقابل را درخود دارد و از آنجایی که مشابه هم بودن سبب یک نوع رابطهی مقطعی است و برای زندگی مشترک ، “مکمل بودن” مطرح است؛ پس لزوما این قبیل کارهای شخصی و انتخابهای فردی نباید سبب برداشت اشتباه شود و نباید فکر کنم که وای همسرم ازمن جدا افتاده یا من را دوست ندارد!!
✨🔺 در زمانهایی لازم است که همسرتان به خودش بپردازد و برای رشد خویشتن خود، مورد نیازش است که به علایقش در کنار احترام به همسر، توجه داشته باشد.
🔺✨البته خود فرد متوجه میشود چه زمانهایی نیاز به خودپردازی و پرداختن به خویش، دارد. با همسرش صحبت میکند و با او حالش را درمیان میگذارد. اینکه چه زمانی چنین تمایلی دارد یانه، نسبی است نه مطلق. اینکه همیشگی باشد طبیعتا صحیح نمیباشد ولی با رعایت انصاف و بدون خودخواهی در رابطه، میتوانید باهماهنگی شریکتان، زمانهایی را به خود اختصاص دهید.
👈 هر فردی منحصرا افکار و علاقمندیهایش قابل احترام است. هیچ دو نفری مثل هم حس، حالت، فکر، باور و برداشت ندارند، مثل اثر انگشت که در هر کسی متفاوت است. لذا اشتراکها وجود دارد ولی نقاط تفاوت هم هست. پس انتخاب اینکه چه زمانی مهمانی خودمانی برود یا بروی، چه زمانی مسافرت تنهایی نیاز داری یا دارد، و چه زمانی خلوتی برای خودت یا خودش میپسندد، نسبی است، و قابل احترام و اجرا.
🌸🔺🌹 ولی قسم مشترکی که در زندگی هست، این است که در زندگی مشترک ، قسمتی از زمانهای دو نفر با توافق همدیگر، با هم به اشتراک گذاشته میشود. مثلا بسیاری از احساسات را به اشتراک میگذارند، تعقلها را اشتراک میگذارند، عواطف یکدیگر را ارج مینهند و درک کردن، احترام به همدیگر، درک شدن، مورد توجه واقع شدن، توجه کردن، تربیت فرزند، همدلی، همفکری، تلاش در رفع نیازهای یکدیگر، تفریحات، برنامه ریزیهای دونفره برای زندگی، زمانهایی باهمدیگر، خرج کردن مادی برای هم، بودن با همدیگر، پذیرش بی قید و شرط همدیگر، کنار زدن غرور برای یکدیگر، هماهنگی با یکدیگر (بی خبر از هم نیستند حتی اگر سفر تنهایی دوست دارم بروم با او درمیان میگذارم و میروم)، درمیان گذاشتن فردیت(خواستهای اجتماعی خانوادگی و فردی) با یکدیگر، درمیان گذاشتن توقعات و نیازهای یکدیگر و … را با همدیگر با اشتراک پیش میبرند.
زوجها این موضوع را باید درک کنند که به خویشتن یکدیگر احترام بگذارند و فشار در رابطه ایجاد نکنند.
و بدانند که اجرای هر برنامه تنهایی توسط همسر، به معنای خیانت و دوست نداشتن نیست. سواد رابطه داشتن، کمک میکند که این درک را داشته باشیم.
اینها درجاتی از استقلال است و نشان دهندهی حملهی روانی به همسر یا دوست نداشتن همسر یا معرف مشکل با همسر نیست.
🔺🔺🔺👈 و یادمان باشد که اجبار کردن به هیچ کاری، برای هیچ کسی خوشایند نیست.
برای آینده ای بهتر با ما همراه باشید